ԵՊՀ եվրոպական լեզուների և հաղորդակցության ֆակուլտետի անգլերեն-ֆրանսերեն հաղորդակցության բաժնի 4-րդ կուրսի ուսանող Աստղիկ Շմավոնյանն այժմ սովորում է Ֆրանսիայի Լիլ քաղաքի Լիլլի համալսարանի կիրառական օտար լեզուների ֆակուլտետում:
Աստղիկը դեռևս մանկուց երազել է լինել Ֆրանսիայում, ուսումնասիրել լեզուն ու մշակույթը, և Մայր բուհը նրան ընձեռեց այդ հնարավորությունը: Ներկայացնում ենք ysu.am-ի հարցազրույցը Աստղիկի հետ։
— Ինչպե՞ս եք որոշել ընդունվել ԵՊՀ և ի՞նչ ծրագրով եք մեկնել Ֆրանսիա՝ ուսանելու:
— Համալսարանի ընտրությունը շատ հեշտ եմ կայացրել, քանի որ ԵՊՀ-ից բացի՝ ուրիշ տարբերակ չէի էլ դիտարկում, միշտ հենց էստեղ էի ցանկացել սովորել: Ֆակուլտետի ընտրությունը նույնպես դժվար չէր, քանի որ դպրոցական տարիներից տարված եմ եղել լեզուներով: Այժմ տիրապետում եմ 5 լեզուների՝ հայերեն, անգլերեն, ֆրանսերեն, ռուսերեն և չինարեն: Հատկապես մեծ սեր ունեի անգլերենի և ֆրանսերենի հանդեպ, այդ իսկ պատճառով անգլերեն-ֆրանսերեն հաղորդակցություն բաժինը ընտրեցի: Անգլերենին արդեն տիրապետում էի, իսկ ֆրանսերենը որպես 2-րդ մասնագիտական օտար լեզու ընտրեցի: «Էրազմուս+» ծրագրի և առհասարակ համալսարանում իրականացվող այլ փոխանակման ծրագրերի մասին միշտ տեղեկացել եմ ԵՊՀ-ի կայքէջից, ինչպես նաև բարձր կուրսերի ուսանողներից: Անկեղծ ասած՝ երբեք մտքովս չէր անցել, որ մի օր ծրագրի մասնակից կդառնամ ու հասակակիցներիս հետ կկիսվեմ իմ փորձով:
— Ի՞նչ դեր ու նշանակություն ունի Մայր բուհը քո կյանքում:
— Մայր բուհի դերն իմ կյանքում իսկապես անչափելի է, այն ինձ հնարավորություն տվեց խորությամբ ուսումնասիրելու լեզուների զարմանահրաշ աշխարհը ու հմտանալու ընտրածս մասնագիտության մեջ, կայանալու ու ձևավորվելու որպես անհատ, հավատալու իմ ուժերին ու ավելի վստահ քայլերով առաջ գնալու, ունենալու լավագույն դասախոսները, որոնց տված խորհուրդները կկիրառեմ ամբողջ կյանքում, ձեռք բերելու անփոխարինելի ընկերներ, որոնց հետ անցկացրած ուսանողական տարիները երբեք չեն մոռացվի: ԵՊՀ-ի՝ ինձ ընձեռած լավագույն հնարավորություններից մեկն ուսումս արտերկրում շարունակելն էր, ինչը միանշանակ իմ կյանքը փոխեց դեպի լավը: Մանկությանս երազանքն էր Ֆրանսիայում լինելը, լեզուն, մշակույթը, ավանդույթներն ու սովորույթներն ուսումնասիրելը, ազգային ուտեստները փորձելը, տեսարժան վայրերն այցելելը:
ԵՊՀ-ն երազանքս իրականություն դարձրեց, ու այսօր ես Ֆրանսիայի Լիլ քաղաքում եմ: «Էրազմուսը» իմ կյանքում ճիշտ ժամանակին հայտնվեց ու հնարավորություն տվեց ինքս ինձ նորովի, տարբեր տեսանկյուններից բացահայտելու, օգնեց դառնալու ինքնավստահ ու հավատալու իմ ուժերին, փոխելու աշխարհայացքս ու մտածելակերպս, լայնացնելու մտահորիզոնս, նոր երկրներ ճամփորդելու ու նոր մշակույթների հետ ծանոթանալու, ձեռք բերել օտարերկրյա ընկերներ, նոր գիտելիքներ ու հմտություններ, ազատ հաղորդակցվելու ֆրանկոֆոն միջավայրում:
Նախքան Ֆրանսիա մեկնելը մտավախություն ունեի, որ դժվար կլինի մենակ ապրելն ու ճամփորդելը, օտար քաղաքում նոր միջավայրին ադապտացվելը, լեզվակիրների հետ ֆրանսերենով հաղորդակցվելը: Բայց իմ նպատակներն ու երազանքներն ավելի ուժեղ գտնվեցին, քան դժվարությունները, ես հաղթահարեցի դրանք: Այնուամենայնիվ, կարծում եմ՝ եթե կա մեծ ցանկություն, կա նաև խոչընդոտները հաղթահարելու կարողություն: Ի վերջո, կյանքում ոչինչ հեշտ չի տրվում, ու երբեմն երազանքիդ բաղձալի կետին հասնելու համար պետք է պատրաստ լինես անցնել խորդուբորդ ճանապարհներով: Կարևորը՝ երբեք չհանձնվես ու միշտ առաջ նայես:
— Կներկայացնե՞ս Հայաստանում և արտերկրում ուսանելու տարբերություններն ու նմանությունները:
— Այստեղ դասերի ժամանակ ուսանողների մեծ մասն օգտագործում են համակարգիչներ, նույնիսկ դասախոսությունները համակարգչում են հավաքում, այլ ոչ թե տետրում գրում, ինչպես մեր երկրում: Ուսանողներն իրենց շատ ազատ են պահում՝ դասի ժամանակ կարող են հարմար տեղավորվել աթոռին, ինչպես տանը՝ բազմոցին, և դա շատ նորմալ է ընկալվում, դասախոսը երբեք նկատողություն չի անում դրա համար: Դասերն անցկացվում են ստանդարտից դուրս, շատ մտերմիկ մթնոլորտում: Դասասենյակը հագեցած է ժամանակակից տեխնիկական սարքավորումներով:
Իսկ դասավանդման առումով ասեմ, որ դասախոսներն ուսումնական նյութերը կազմում են աշխարհում ներկայումս տեղի ունեցող իրադարձությունների հիման վրա, ինչն էլ դասախոսությունները շատ պրակտիկ, ակտուալ ու կյանքում կիրառելի են դարձնում: Մենք՝ որպես «Էրազմուսի» ուսանողներ, հնարավորություն ունեինք լսելու բոլոր դասերը և ինքներս ընտրելու առարկաներն ու կազմելու մեր դասացուցակը: Իսկ որպես թերություն կնշեմ, որ ուսանողների ներգրավվածությունը դասերին ցածր է, և դասախոսները դրան առանձնապես ուշադրություն չեն դարձնում:
— Հեռահար ծրագրեր կա՞ն:
— Հիմա աշխատում եմ դիպլոմային աշխատանքիս վրա, հետագայում դեռ պետք է ավարտեմ ուսումս բակալավրիատում, մագիստրոսական որևէ ծրագրի դիմեմ (դեռ չեմ կողմնորոշվել), կուզենամ նաև այնպիսի աշխատանք ունենալ, որ կարողանամ և՛ ֆրանսերենը, և՛ անգլերենը կիրառել: Մեծ ցանկություն ունեմ նաև սովորել իտալերեն, հնարավորության դեպքում դիմել այլ միջազգային ծրագրերի:
— Ի՞նչ խորհուրդ կտաս հասակակիցներիդ ու բոլոր այն ուսանողներին, որոնք արտերկրում սովորելու նպատակներ ունեն:
— Խորհուրդ կտամ անպայման դիմել բոլոր միջազգային ծրագրերին: Չանցնելու դեպքում՝ չընկճվել ու կրկին փորձել. նոր հնարավորություններ միշտ էլ բացվում են: Պետք է շատ կենտրոնանալ դասերի վրա, մեծ տեղ տալ լեզվակիրների հետ շփմանը, առավելագույնս նոր գիտելիքներ ու հմտություններ ձեռք բերել և փորձով հարստացած վերադառնալ: Այդ ամբողջ ընթացքում պակաս կարևոր չէ նաև ճիշտ կազմակերպել ժամանակը՝ համատեղելով հաճելին ու օգտակարը: Հնարավորինս շատ ճամփորդել, նոր մշակույթների հետ ծանոթանալ, մասնակցել միջոցառումների, ակտիվ ուսանողական կյանք վարել:
