Մեր սերնդի ուսանողական տարիները համընկան Արցախյան առաջին պատերազմի ու ցուրտումութ տարիների հետ։ Ու երբ մեր երեխաները մեկ-մեկ դժգոհում կամ տրտնջում են

Անհիշելի ժամանակներից մեր ծնողները՝ մեզ, մենք՝ երեխաներին սովորեցրել-հորդորել-խրատել, մեկ-մեկ էլ՝ ջղայնացել ենք. «Սովորիր, որ մարդ դառնաս», «Լավ սովոր

Մանկական գայթակղությունը, որ քո լուսանկարած-տեսանկարահանածը շատ արագ կարող է  հայտնվել ֆեյսբուքյան՝ հարյուր հազարավոր մարդկանց լսարան ունեցող էջում, ա

«Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը կոչ է անում կրել դիմակներ եւ հանել դրանք միայն սնունդ ընդունելիս». սոցցանցերում տարածվող այս տեսանյութը իրակ

Հայաստանյան կորոնավիրուսախառն առօրյան մերթ ընդ մերթ ընդհատվում կամ պայծառանում է հասարակական հայտնի կամ անհայտ, բայց հայտնի դառնալ ցանկացող դեմքերի գո

Երևանս, չտխրես, հո էսպե՞ս չի մնալու ամեն ինչ։ Մեքենաների ծանրությունից էլի տնքալու են փողոցներդ, մարդկանց շատությունից մենակ մնալու տեղ ես փնտրելու ու

Այս գարունը դեռ երկար կհիշենք բոլորս իր աննախադեպությամբ՝ աշխարհի մարդկանցից յուրաքանչյուրին իր քաղաքում ու տան մեջ փակած եւ դրանով իսկ բոլորին ընդհան

Կիսաբաց է: Անձրեւից բացի ուրիշ բան չեմ տեսնում, ամայի է. անձրեւի ձայն, համաչափ, բնական, մաքուր: Քարե շենքերը ծածկել են տեսադաշտիս միակ գեղեցկությունը՝

Համազգային, ավելի ճիշտ՝ համաշխարհային ինքնամեկուսացման այս օրերին բնակարանի կամ տան սահմաններում պարփակված ընտանիքի անդամները ծանր կամ պարզապես փորձու