«Իսկ իմ պապան պատերազմ է գնացել»

Երեւան, սեպտեմբերի 30, կեսօր։

Բարձրահարկ շենքի բակում 3 երիտասարդ կին երեխաներին մանկասայլակներով «թարմ օդի են հանել»։ Արեւը արդեն թուլացող, բայց դեռ վառում է, ու կանայք ստվեր գտած՝ կամացուկ զրուցում են։

Մայրերի կողքերով վազվզում-խաղում ու  հընթացս էլ զրուցում են մի քանի 7-8 տարեկան աղջնակներ։

-Դու տեսե՞լ ես՝ ինչ սիրուն տետրեր ունեմ։

-Իսկ ես նոր հեռախոս ունեմ, բայց տանն է։

-Իմ հորաքույրը երեկ ինձ շորիկ է նվեր բերել։

-Իսկ իմ պապան գնացել է պատերազմ։

Մի պահ լռություն տիրեց։ Ու կրկին շարունակեցին զրուցել.

-Իսկ դու գիտես…

Ա. ԿՈՍՏԱՆԴՅԱՆ