Ներկայացնում ենք հայ հասարակական-քաղաքական գործիչ, խմբագիր, փիլիսոփա, տարօնականության հիմնադիր, Նժդեհի մտերիմ գաղափարական ընկեր Հայկ Ասատրյանի (05.02.1900-13.01.1956) մտքերից։
1.Հոգեբանորեն ստրուկը նա չէ, որին քաղաքականորեն ծանր մի դրություն է պարտադրված, այլ նա՛, որ անձնիշխան դառնալու խռովք չունի:
2.Ուրիշ ժողովուրդներ ոտքի են ելնում վտանգից առաջ, մենք մրափում ենք աղետից հետո էլ:
3.Ո՛ւր շատ միություններ կան, այնտեղ չկա միություն, ուր շատ փառավորյալներ կան, այնտեղ չկա փառք:
4.Առա՛նց ինքնահաղթահարման անկարելի է որևէ այլահաղթահարում:
5. Ազգերի պատմությունը գրվում է ցեղի արյունով և ոգու տանջանքով, բայց ո՛չ` ժողովրդի քրտինքով և հացի ժխորով:
6. Մարդկային ամեն նախիր բարոյական ուժ չէ, ո՛չ էլ «կուծանա՜ նք» աղաղակը` քաղաքական գործ: Բարոյական ուժ է միայն ցեղը, և քաղաքական գործ` միայն հայրերի պատիվն ու ոգին հավերժացնելու ճիգը:
7.Մեր «ես»-ի խորագույն էության մեջ մենք հող չենք, որ հող դառնանք, այլ` ոգի, որ ոգի մնանք:
8.Հեղաշրջված ոգին է հեղաշրջում իրականությունը
9.Նորաստեղծվի՛ր` այրելով մեջդ ինչ որ զզվելի է:
Նորաստեղծվի՛ր` վառելով մեջդ ինչ որ վսեմ է:
10.Մեռնում են նրանք, որոնք իրենց ինքնանպատակ են դարձնում, աստվածացնում, և նրանք, որոնք կտրվում են նպատակից, Աստծուց:
11.Հանճարները սպանվում են մանր գործերից, ժողովուրդները մեռնում են մանր առաքինություններից:
12.Ոգին է կյանքի խորքը, իսկ ոգու տարողությունը չափվում է նպատակի մեծությամբ, ինչպես բարոյականը` նպատակի իմաստով:
13.Դու քո նպատակի գործիքն ես միայն, բարեկա՛մ: Եվ նպատակիդ միջոցով դու գործադրում ես քո մեջ հայտնություն ստացած Աստուծո կամքը:
14.Տգիտությունը հանցանք չէ, եթե դա օժտված չէ չարության դինամիզմով: Դա անշո՛ւշտ, մի ուժ է, ա՛յն ուժը, որ հոգևոր լեշեր է ստեղծում և թմբում կյանքի հոսանքը:
15.Երբեմն ոգու կայծը` հոգին, ավելի՛ շուտ է մեռնում, քան մարմինը: Անմահ է միայն ժամանակը բոցավառո՛ղ, տարածությունը նվաճողաբար ճմլո՛ղ ոգին` ստեղծագործը:
16.Կորած է ամեն ժողովուրդ, որ թողած իր ներաշխարհը՝ անվերջ թոթովում է «ռեալ պայմաններ»-ի մասին: Գոյության մեծագույն «ռեալ»-ը ոգի՛ն է:
17.Հայը խաղաղության համար աշխարհի ամենաանփույթ ժողովուրդն է: Հայը չի հավատում պատերազմին, և դրա համար պատմական ամեն դեպք ընդունում է իբրև անակնկալ, իբրև անամպ երկինքից ժայթքող կայծակ:
18.Քնախտավորների համար խռովարարներ ենք մենք: Խռովում ենք անապատի մեռելային երջանկությունը:
19.Հայը խորքով է արժեքավոր, թուրքը` մակերեսով, նա էությամբ է բարձր, սա` արտահայտության ձևով: Հայը հոյակապ ցեղ է և անպիտան ժողովուրդ, թուրքը ստորին ցեղ է և սքանչելի ժողովուրդ:
20.Երբ հովիվն է քնած, գայլը կգրավի փարախը: Ցեղը քնած մնաց և Հայկական Բարձրավանդակը դարձավ թշնամու տուն:
21.Ցեղերի հանճարը նրանում չէ, որ նրանք հարմարվեն միջավայրի բնական պայմաններին, այլ որ այս պայմանները պատշաճեցնեն իրենց գոյությանը:
22.Հայը երկու բան չըմբռնեց — իր բարձրավանդակի արժեքն ու խորհուրդը և Մամիկոնյանների ցեղային կանչը:
23. Ով ժամանակի մի մասով է ապրում, նա հավիտենականության տիպ չէ, նա ամբողջական էակ չէ, նա մարդաբեկոր է, հոգևոր թզուկ:
Մեջբերումները՝ vruyrartsruni.wordpress.com-ից ու Հայկ Ասատրյան ֆեյսբուքյան էջից։
Comment here
Դուք պետք է մուտք գործեք՝ մեկնաբանությունը ուղարկելու համար։