ԳլխավորՓորձադաշտ

Ամեն օր մի սիրտ ու հոգի մաշող ժպիտ է մարում…

Ամեն օր ինչ–որ մեկը ծնվում է այս աշխարհում,
Ամեն օր մի սիրտ ու հոգի մաշող ժպիտ է մարում,
Ամեն օր փողոցում ավտոմեքենաներն հանդարտ հոսում են,
Բայց մեկի համար մի տեղ ու մի կանգառ դատարկ է մնում։

Ամեն օր արևը ջերմացնում է բոլորին, բայց մեկի համար տարօրինակ է,
որ նույնիսկ արև կա, չէ որ կորցրել է ամենաթանկին։

Ամեն օր մի տեղ սառն է, մի տեղ՝ դատարկ, մի տեղ՝ տաք ու կյանքով լի։
Ամեն օր քայլում ենք սթրեսի, սառնության, տաքի ու արևի հատման կետերում։
Ամեն օրն անակնկալ է, շարունակության, ընդհատումների, վերջերի ու սկիզբերի հերթափոխ։

Կորցնել, գտնել, փնտրել նույնիսկ ինքներս մեզ՝
անցյալի, ներկայի ու ապագայի հատման կետերում։

Ամեն օր մի տեղ արև է, մի տեղ ձյուն ու սառը,
Մի եկեղեցում նորածնի ճիչ է՝ Աստծու մկրտությունն ստացող,
մի տեղ աղոթք՝ հոգու հանգստի։

Ամեն օրը մենք ու մեր կյանքն է, և թևերը թռիչքի՝ ուղղված դեպի վեր։

ՀՐԱՉՈւՀԻ ԱԼՄԱՍՏՅԱՆ