Մարդու իրավունքների պաշտպան Անահիտ Մանասյանն ապրիլի 29-ին բացման խոսքով է հանդես եկել սեռական բռնության վաղ կանխարգելման, արդյունավետ պաշտպանության և պատշաճ հասցեավորմանն ուղղված միջոցառմանը, որը կայացել է սեռական բռնության կանխարգելման ամսվա շրջանակում։
Իր ելույթում պաշտպանը նշել է, որ սեռական բռնությանը վերաբերող հարցերը, ցավոք, հաճախ մնում են որպես տաբու, նույնիսկ մասնագիտական հարթակներում դրանց քննարկումը երբեմն խոչընդոտներով է ընթանում։ Նա ընդգծել է նման հանդիպումների կարևորությունը՝ շեշտելով, որ դրանք հնարավորություն են տալիս բարձրաձայնելու ոլորտում առկա խնդիրները և մշակելու հնարավոր լուծումներ։
«Այս ոլորտում խնդիրները բազմաշերտ են։ Առաջնայիններից է մասնագիտական հանրույթի շրջանակում գիտելիքի, հմտությունների և զգայունության պակասը, ինչը հաճախ բերում է հասարակական կարծրատիպերի ամրապնդմանը։ Այդ կարծրացած մոտեցումների հետևանքով բռնության ենթարկված անձը երբեմն չի էլ գիտակցում, որ բռնության զոհ է դարձել, տեղի ունեցածը նորմալ է համարում կամ չի բարձրաձայնում կատարվածի մասին։ Այս իրավիճակն իր հերթին հանգեցնում է նորանոր հանցագործությունների։ Հատկապես ցավալի է, երբ սեռական բռնության զոհ են դառնում երեխաները՝ երբեմն ընտանիքի ներսում, ընտանիքի անդամի կողմից»,- նշել է Մարդու իրավունքների պաշտպանը։
Որպես բանախոս` պանելային քննարկման ընթացքում, Անահիտ Մանասյանը կարևորել է իրավասու մարմինների կողմից իրենց գործառույթների իրականացումը ժամանակակից չափանիշներին համապատասխան՝ մատնանշելով, որ հաճախ այս ոլորտի խնդիրները հենց նրանց կողմից թերագնահատվում են կամ ճիշտ չեն հասցեավորվում։
«Իրավասու կառույցները պետք է ունենան բավարար մասնագիտական պատրաստվածություն և հստակ մեխանիզմներ նման դեպքերը կանխելու և դրանց պատշաճ արձագանքելու համար։ Օրինակ, ունեցել ենք դեպք, երբ սեռական բռնության ենթարկված երեխային ուսումնական հաստատությունն առաջարկել է փոխել դպրոցը՝ պատճառաբանելով, թե նրան շատերն են ճանաչում և հետագայում կարող է ճնշումների և թիրախավորման զոհ դառնալ», – հավելել է նա։
Պաշտպանը մտահոգություն է հայտնել նաև մասնագիտական հանրության անտարբերության վերաբերյալ՝ նշելով, որ երբեմն հենց մասնագիտական հանրույթի կողմից թիրախավորվում են այն մարդիկ, ովքեր զբաղվում են այս խնդիրներով։ «Այս ամենը նպաստում է կարծրատիպային մթնոլորտի ձևավորմանը, որտեղ զոհերը մնում են միայնակ և անպաշտպան», – ասել է նա։
