Ես գալիս եմ քեզ, Շուշի

Ես գալիս եմ քեզ, Շուշի՜,
Գալիս եմ ճերմակ մատուռիդ պատերից քամելու աղոթքներս,
Գալիս եմ քո սուրբ հողից պոկելու ոտնահետքերս։

Քո մայրական սուրբ թևերիդ մեջ պահիր նահատակված եղբայրներիս վերջին աղոթքները.
դրանցով է կառուցվելու ամրությունը մեր գալիքի։
Թող չցավի սիրտդ խոցված գմբեթից.
դարպասներիդ տակ ընկած որդիներիդ հոգիներն են հսկում այն։

Չխելագարվես, չխոնարհվես, Շուշի՛
Գրկիր քեզ մոտ մնացած եղբայներիս, երբ նրանց կանչող մայրերի ու որդիների կարոտը զգաս։
Լսիր նրանց միշտ, անգամ երբ կգոռան անարդարությունից, մեկ է
հետո հանգիստ կվառեն ծխամորճն ու կսիրեն քեզ՝ դուրս կենացներից ու բառերից։

Հպարտ մնա, Շուշի, քո բարձունքից
Հայոց հաղթանակած պատմությունն ես տեսել։
Ու գիտես՝ մենք գալիս էինք, մենք կգայինք, մենք ուզում էինք, մենք կարողացանք,
բայց… ներիր, հավերժ ապրիր, Շուշի՜․․․

ՀՐԱՉՈւՀԻ ԱԼՄԱՍՏՅԱՆ