Ջուլիետտա Քոլոյանը մանկուց է երազել բժիշկ դառնալու մասին: Հետամուտ լինելով իր երազանքին՝ Ջուլիետտան այժմ բժշկական համալսարանի Ընդհանուր բժշկության ֆակուլտետի 1-ին կուրսի ուսանող է, տեղեկացնում են բուհից:
«Ես սիրում եմ տեսնել մարդկանց ուրախ, այդ պատճառով շատ եմ ցանկանում դառնալ լավ մասնագետ, որը կկարողանա բուժել և ում շնորհիվ մարդիկ կկարողանան ապրել ու շարունակել ժպտալ»,-նշում է նա:
Հերացիականը իրեն երբևէ այլ մասնագիտության մեջ չի պատկերացրել, իսկ նեղ մասնագիտության հարցում դեռևս չի կողմնորոշվել, ավելի բարձր կուրսերում հստակ որոշում կկայացնի:
ԵՊԲՀ ուսանողը սիրում է նաև գրականությունն ու արվեստը, միշտ ոգեշնչված է եղել հայ բանաստեղծներով. Վահան Տերյանի գրվածքները նրա համար առանձնահատուկ են մինչև հիմա:
Նա նաև ստեղծագործում է, ցանկանում է բժիշկ-բանաստեղծ դառնալ:
Ստորև՝ Ջուլիետտա Քոլոյանի ստեղծագործություններից մեկը:
Թախծոտ աչքերդ արդեն
Մոռացել են ամեն ինչ,
Ներող հայացքդ էլ կարծես
և’ ուրախ է, և’ անվիշտ։
Դու ստու’մ ես, նե’նգ տեսիլ
և թախծում ես և տրտում,
Կուզես խաբել ամենքին,
Բայց հավատալ չեմ կարող։
Գրիր մի խենթ պատմություն՝
Հին ու անցած երազի,
Թե ինչպես դու մի անգամ
Հանդիպեցիր անցորդին։
Ես` վշտացած մի շրջիկ,
Դու` կորուսյալ կերպարանք,
Սին խոստումներ տվեցինք
Ու չգտանք էլ իրար։
Հիմա դեմքդ տեսնելով`
Կորած անդունդ եմ հիշում։
Այնտեղ թաղված է մթում
Մի սուրբ շշուկ, տխրություն։
Թող մոլեգնած հողմերում
Էլ չգտնենք մենք իրար,
Թող որ սպանված երգերում՝
Երազենք ու հեռանանք:
