Աֆորիզմներ՝ Հանս Քրիստիան Անդերսենից

Ներկայացնում ենք աֆորիզմներ դարձած մի քանի մտքեր դանիացի աշխարհահռչակ հեքիաթագիր Հանս Քրիստիան Անդերսենից (2 ապրիլի, 1805 – 4 օգոստոսի, 1875)։

***

• Որտեղ բառերը չեն բավականացնում, խոսում է երաժշտությունը։

• Իսկ արքան մերկ է։

• Յուրաքանչյուր մարդու կյանքը Աստծո մատերով գրված հեքիաթ է։

• Կյանքն ինքնին ամենահիասքանչ հեքիաթն է։

• Կյանքը նման է գեղեցիկ երաժշտության, միայն թե մեղեդիները խառնվել են։

• Տաշեղի մեջ էլ երբեմն երջանկություն է թաքնված։

• Իրերը պետք է կոչել իրենց անուններով, ու եթե վախենում եք դա անել իրական կյանքում, ապա պետք է չվախենալ գոնե հեքիաթում։

• Երբ հեռանում ես լեռներից, միայն այդ ժամանակ ես տեսնում նրանց իրական տեսքը։ Այդպես է նաեւ ընկերների դեպքում։

• Սերը կրքոտ ցանկություն է, իսկ բավարարված ցանկությունն անցնում է։

• Ինձ գրող են դարձրել հորս երգերն ու անմիտների ճառերը։

• Դժբախտություն չէ լույս աշխարհ գալ բադի բնում, եթե դու ստեղծվել ես կարապի ձվից։

• Հեքիաթը այն ոսկին է, որը կրակի պես փայլփլում է մանկական աչուկներում։

• Ես քեզ բարիք եմ ցանկանում, այդ պատճառով էլ քննադատում եմ. այդպես են ճանաչվում իսկական ընկերները։