Նեյրոցանցերի օգտագործումը կարող է բացասաբար անդրադառնալ մարդու կոգնիտիվ ունակությունների վրա, Sputnik ռադիոյի եթերում նախազգուշացրել է «Ծիածանից վեր» նյարդաբանության կենտրոնի նյարդահոգեբան Կուբատ Կանիմետովը։
Նրա խոսքով՝ նեյրոցանցերը կարելի է համեմատել հաշվիչի հետ. դրանք ազատում են ուղեղն ինչ-որ սովորական գործողություններ կատարելու անհրաժեշտությունից եւ միաժամանակ զրկում նրան օգտակար մարզումից. այսպես, դպրոցականը, որը սովոր է արհեստական ինտելեկտ օգտագործել եւ ապավինել պատրաստի լուծումներին, կարող է ինքնուրույն մտածել չսովորել:
Նա նշել է, որ դպրոցականների ամենօրյա գործունեության մեջ նեյրոցանցերի օգտագործման մեկ այլ կողմ էլ կա։ Երբ չկան կազմակերպչական կանոններ, որոնք եղել են նախկինում, երբ տեղեկատվության համար պետք էր գրադարան գնալ, ապա գիտելիքները շատ մատչելի են դառնում։
«Նեյրոցանցը դառնում է ունիվերսալ պատասխանող, որի օգնությամբ կարելի է գրել մաթեմատիկայի տնային առաջադրանքը կամ ռուսերենի շարադրությունը, կատարել այս կամ այն աշխատանքը առանց ջանքերի, և դա վերածվում է արջի ծառայության: Երեխաները, ովքեր ներառված չեն կազմակերպչական պահերում, չգիտեն, օրինակ, ինչպես գտնել ինչ-որ բան դասագրքում, բայց միևնույն ժամանակ լավ են օգտագործում ինտերակտիվ տեխնոլոգիաները, որոնք, որպես կանոն, այնքան էլ հաջողակ չեն դպրոցական ուսուցման շրջանակներում», – բացատրել է Կանիմետովը:
Նյարդահոգեբանը կարծում է, որ մեծահասակների համար, ի տարբերություն դպրոցականների, նեյրոցանցերն այնքան էլ վնասակար չեն։
Ինչ վերաբերում է նման գործիքների մշակողներին, ապա նրանց ուղեղի վրա արհեստական ինտելեկտը շատ արդյունավետ է ազդում։
«Ինչ-որ մասնագիտական առաջադրանքներ կատարելիս, որպեսզի նվազագույն ծախսերով առավելագույն արդյունքների հասնեն, անշուշտ, նեյրոցանցերն օգտակար են։ Իսկ եթե մենք խոսում ենք այն մարդկանց մասին, որոնք ստեղծում են այդ նեյրոցանցը եւ ծրագրավորում են այն, սահմանում են համապատասխան ալգորիթմներ, այսինքն ՝ նրանք կառավարում են դա, ապա նրանց ուղեղը շատ դինամիկ է զարգանում», – ասել է Կանիմետովը։
Նա նաեւ խորհուրդ է տվել նրանց, ովքեր ստիպված են նեյրոցանցերից օգտվել մասնագիտական գործունեության մեջ, սակայն վախենում են իրենց կոգնիտիվ ունակությունների անկումից, աշխատանքից ազատ ժամանակ ավելի հաճախ ծանրաբեռնեն ուղեղը:
«Այն ամենը, ինչ կապված է օտար լեզուների ուսումնասիրության, նոր նյութի, ինչ-որ տեղեկատվության վերլուծության, ընթերցանության և գրելու հետ, նույնպես ուժեղ հենարան է մեր նեյրոֆակտորների համար», – ասել է նյարդահոգեբանը հավելելով, որ ամե դեպքում կյանքը պետք է բազմազան լինի, ու պետք չէ կենտրոնանալ մեկ բանի վրա:
