Տանտերը.
— Ես քեզ սենյակից դուրս չեմ թողնի, մինչեւ չվճարես տան վարձն ամբողջությամբ։
Ուսանողը.
— Շատ շնորհակալ եմ։ Վերջապես ես երկար ժամանակով կացարան կունենամ։
***
Պրոֆեսորն ինքնամոռաց դասախոսություն է կարդում եւ չի նկատում, որ դասաժամն ավարտվել է։ Անցնում է եւս 5 րոպե, ապա 10, 20, 40… Վերջապես նա ուշքի է գալիս ու դիմում լսարանին.
— Կներեք, ես կարծես թե շատ տարվեցի։ Պարզապես ես ժամացույց չունեմ…
Վերջին շարքերից մի ձայն.
— Ժամացույցն ինչ եք անում, ձեր պատին օրացույց է կախված։
***
Դասախոսը՝ բժշկական ուսումնարանի ուսանողներին.
— Ո՞վ գիտի՝ որտեղ է սիրտը։
— Կրծքավանդակում։
— Սխալ է։ Սիրտը սրտապարկում է։
— Թույլ տվեք, պրոֆեսոր, Ձեզ հանդիպակաց հարց տալ. Հիմա Դուք որտեղ եք՝ լսարանո՞ւմ, թե՞ Ձեր կոստյումի մեջ։
***
— Լսեք,-ասում է դեկանը ուսանողին,-երեկ Ձեզ տեսել են համալսարանի աղջիկների հանրակացարանում։ Դուք պետք է 10 դոլար տուգանք վճարեք։ Եթե երկրորդ անգամ խախտումը կրկնվի՝ ստիպված կլինեք 20, երրորդ անգամ կրկնվելու դեպքում՝ 25 դոլար վճարել, իսկ չորրորդ…
— Եկեք չմանրանանք-պատասխանում է ուսանողը-միանգամից ասեք՝ որքա՞ն արժե աբոնեմենտը ամբողջ կիսամյակի համար։
***
Ուսանողը դժգոհում է.
— Պրոֆեսոր, բայց ես արժանի չեմ 2-ի։
— Գիտեմ, բայց դրանից ցածր գնահատական, ցավոք, մենք չունենք։
***
Քննության ժամանակ դասախոսը երկար տանջում է ուսանողին բազմաթիվ հարցերով ու վերջապես տալիս վերջին հարցը.
— Կպատասխանես՝ գերազանց կստանաս ու դուրս կգաս, չես պատասխանի՝ կգաս վերաքննության։ Ուրեմն այսպես. քո վարած ինքնաթիռից աջ միջուկային պայթյուն է տեղի ունենում, ի՞նչ կանես։
— Ռադիոակտիվ փոշի կդառնամ ու կվարակեմ հակառակորդին։
***
— Երիտասարդ, ինչո՞ւ եք դասախոսության ժամանակ քնում։
— Ես չեմ քնում, պարզապես շա~տ դանդաղ եմ թարթում աչքերս։
***
Քննության ժամանակ ոչ մի հարցի ուսանողը չի պատասխանում։
— Լավ, վերջին հարցը. ո՞վ է հայտնաբերել Ամերիկան։
Ուսանողը թոթվում է ուսերը։
— Կոլումբո’սը,-սրտնեղած բղավում է դասախոսը,-Կոլումբո’սը։
Ուսանողը ոտքի է կանգնում ու փորձում է դուրս գալ։
— Այդ ո՞ւր,-հարցնում է դասախոսը։
— Ես կարծեցի՝ Դուք արդեն հաջորդ ուսանողին եք կանչում։
***
Ուսանողը աշխարհագրության քննության ժամանակ վատ է պատասխանում հարցերին։
— Հմմ, երիտասարդ, տեսնում եմ՝ Ձեր գլխում անապատ է,-հեգնում է դասախոսը։
— Հնարավոր է, սակայն յուրաքանչյուր անապատում օազիս է լինում, որն անխելք ուղտերը սովորաբար չեն նկատում…
***
Ուսանողը դուրս է գալիս քննասենյակից։
— Հը, հանձնեցի՞ր,-հարցնում են համակուրսեցիները։
— Կարծես թե հա։
— Իսկ ի՞նչ էր նա հարցնում։
— Ի՞նչ իմանամ, անգլերեն էր խոսում։
***
— Պրոֆեսոր, ինչպե՞ս եք վերաբերվում կոսմետիկ միջոցներ օգտագործող ուսանողուհիներին։
— Դե, նրանք գոնե չեն լացում, երբ վատ գնահատական են ստանում։
***
Ուսանողի հիշողության առանձնահատկությունը. չգիտեր, բայց հիշեց։
***
— Ձեր դիպլոմային աշխատանքը բարդ է գրված,-ասում է դասախոսը ուսանողին,-աշխատանքը պետք է այնպես գրվի, որ պարզ լինի նույնիսկ վերջին հիմարին։
— Շատ լավ, պրոֆեսոր։ Իսկ ի՞նչը չեք հասկացել։
***
— Ինչ ես տանջվում,-մասնագիտական քննությունից առաջ ասում է համակուրսեցին ուսանող-կոմպոզիտորին,- վերցրու դասախոսիդ նախերգանքն ու արտագրի վերջից սկիզբ, ու վերջ։
— Փորձել եմ,-հոգոց է հանում ուսանողը,-Շուբերտի վալսն է ստացվում։
***
Վիրահատարան։ Վիրաբույժը՝ պրակտիկանտ-ուսանողին.
— Ես գիտեմ, ծերուկ, որ սա քո առաջին վիրահատությունն է։ Իհարկե այն գերազանց չի անցնի, բայց երբ կտրվածք անես, շատ ուժեղ չսեղմես դանակը, թե չէ սեղանը կվնասես։
Comment here
Դուք պետք է մուտք գործեք՝ մեկնաբանությունը ուղարկելու համար։